Recenzja spektaklu konkursowego Teatroteki „Taniec z ofiarą”

Zachęcamy do zapoznania się z recenzją spektaklu telewizyjnego „Taniec z ofiarą” zrealizowanego przez WFDiF w ramach projektu „Teatroteka”, prezentowanego w konkursie na najlepszą reżyserię spektaklu tv podczas 22. INTERPRETACJI. Autorką recenzji jest Julia Łasak.

*

„Z zakochanej pary do Sprawcy i Ofiary”

Wyreżyserowany przez Luizę Budejko spektakl przedstawia historię dwójki młodych dorosłych, którzy wyjeżdżają z Polski do Niemiec. Życie, jakie tam toczą, relacjonują poprzez zamieszczanie postów na Facebooku oraz udział w reality show zatytułowanym „Taniec z ofiarą”.

Oboje podejmują się niskopłatnej pracy – on „na” magazynie, ona początkowo pracuje przy kserokopiarce. Z czasem dziewczyna dostaje się na studia, gdzie poznaje nowych znajomych, o których, jak łatwo się domyślić, chłopak staje się zazdrosny. Prowadzi to do coraz częstszych konfliktów między bohaterami. Kiedy Jacek traci pracę w magazynie, popada w złe towarzystwo, często upija się, nie wraca na noc do domu, staje się też coraz bardziej agresywny wobec partnerki.

Historia ta zostaje przedstawiona w formie krótkich wywiadów, różnych nagrań czy wysyłanych wiadomości głosowych do przyjaciół. Są one niezależne od siebie, ukazane z perspektywy każdego bohatera, co pozwala na zapoznanie się z perspektywą obu stron, poznanie odczuć tej dwójki względem siebie, łączącej ich relacji oraz – w konsekwencji – jej rozpadu.

Reżyserka pokazuje nam tę opowieść w bardzo błyskotliwy sposób. Spektakl przyjmuje formę emitowanego na żywo programu z gatunku reality show, na którego przebieg wpływ mają widzowie. Mogą, wysyłając SMS-y, głosować na swojego faworyta, który na końcu jest oceniany przez jury. Jego sylwetka jest nam przybliżana m.in przez wpisy na Facebooku czy krótkie vlogi na wspólnym kanale pary.

Prostolinijność bohaterów pracujących gdzie się da, pijących piwo i żyjących jak większość młodych osób, które dopiero zaczynają samodzielne życie, też działa na korzyść tego spektaklu. Oglądamy zwykłych ludzi, którzy dzielą się swoim życiem i przemyśleniami. Z każdą kolejną minutą chce się wiedzieć o nich jeszcze więcej.

Dodatkowym atutem tej realizacji jest sposób, w jaki wypowiadają się bohaterowie kręcąc vloga – czynią to tak, jakby widz był ich znajomym, któremu chcą opowiedzieć, co u nich słychać.

„Taniec z ofiarą” to teatr telewizji, więc możliwe było zastosowanie różnych zabiegów montażowych m.in. stworzenie postaci na wzór gry w Simsy czy utrata „życia” w grze wideo, której postacie były scharakteryzowane na podstawie bohaterów spektaklu.

Uważam, że „Taniec z ofiarą” w reżyserii Luizy Budejko to ciekawy spektakl, wart zobaczenia, zwłaszcza przez młodych ludzi. Pokazuje dobitnie jak bardzo relacje międzyludzkie, a w szczególności te miłosne, mogą ulec zmianie na przykład przez wyprowadzkę i nowe otoczenie. Uświadamia, że podjęte decyzje mają na nas realny wpływ.

Dzieło to jest przystępne w odbiorze, a jednocześnie potrafi skłonić do różnych refleksji. Reżyserka bardzo sprawnie wykorzystała w jego realizacji różne środki filmowe, zaprezentowała dobre wyczucie stylu oraz formy.

Julia Łasak
Tekst powstał na zamówienie
XXII INTERPRETACJI

w ramach współpracy ze studentami
kierunków: kulturoznawstwo, kultury mediów i polonistyka
na Uniwersytecie Śląskim

WIĘCEJ TEKSTÓW W DZIALE RECENZJE