Fot. Mateusz Gzik
Rzeźbiarka, fotografka, autorka performansów, filmów, instalacji wideo, akcji artystycznych. Jest absolwentką Wydziału Rzeźby warszawskiej ASP, przedstawicielką nurtu sztuki krytycznej.
Już jej realizacja dyplomowa – Piramida zwierząt (1993) – wywołała dyskusje w mediach głównego nurtu. Także kolejne prace, m.in. Olimpia (1996), Więzy krwi (1995), cykl W sztuce marzenia stają się rzeczywistością (2003–2008) czy realizowany od 2012 projekt Szukając Jezusa zmuszają odbiorców do konfrontowania się ze śmiercią, chorobą, ciałem, płcią, wiekiem, normami społecznymi, wiarą. W 1999 roku reprezentowała Polskę na 48. Biennale Sztuki w Wenecji, gdzie otrzymała honorowe wyróżnienie za instalację wideo Łaźnia męska.
W ciągu trzech dekad od debiutu jej prace były wystawiane w muzeach i instytucjach na świecie, współpracuje z galeriami: Żak Branicka (Berlin), Postmasters (Nowy Jork), Capsule (Szanghaj) oraz Christophe Galliard Gallery (Paryż). W 2012 roku założyła Fundację Katarzyny Kozyry, wspierająca aktywności kobiet w obszarze kultury i sztuki.
Od 2021 wykłada na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Zaprojektowała scenografię i kostiumy do spektaklu Orlando. Biografie, wyreżyserowanego przez Agnieszkę Błońską, który miał premierę w czerwcu tego roku w Teatrze Powszechnym.
