Fot. Jacek Domiński
Dramatopisarz, krytyk teatralny, reżyser, kierownik literacki i dyrektor teatru. Laureat wielu nagród i wyróżnień, z których najważniejsze to nagrody Fringe Firste na festiwalu w Edynburgu w latach 1993 i 1995, Paszport „Polityki” (1993), nagroda Fundacji im. Kościelskich (1994), Nagroda im. Stanisława Piętaka (1995), Medal im. Stanisława Bieniasza (2002 i 2018).
W 2010 otrzymał Nagrodę Nike za sztukę „Nasza klasa. Historia w XIV lekcjach” – jedyny dramat wyróżniony tą nagrodą miał ponad 60 inscenizacji na świecie.
Studiował teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie pod kierunkiem m.in. prof. Jana Błońskiego. W latach 1978–1981 pisał recenzje teatralne pod pseudonimem Jan Koniecpolski, najpierw w „Studencie”, następnie dla tygodnika „Polityka”. W latach 2010–2012 dyrektor Teatru na Woli im. T. Łomnickiego, w latach 2012–2022 dyrektor Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy, twórca Laboratorium Dramatu, Fundacji Sztuka Dialogu oraz Szkoły Dramatu. Współtwórca Teatru Wierszalin.
Autor dramatów takich jak: Car Mikołaj, Obywatel Pekosiewicz, Turlajgroszek, Prorok Ilja, Merlin, Kowal Malambo, Sen pluskwy, Młody Stalin, Śmierć proroka, Historia Jakuba, Niedźwiedź Wojtek, Fatalista oraz cyklu Kwartety otwockie, na który składają się: Geniusz, Sztuka intonacji, Powrót Orfeusza. Krzew gorejący, Helsinki i Cerber z Beaubourg.
Dramaty tłumaczono na angielski, niemiecki, hebrajski, francuski, włoski, hiszpański, kataloński, portugalski, brazylijski, szwedzki, norweski, duński, czeski, słowacki, słoweński, serbski, węgierski, rumuński, rosyjski, ukraiński, litewski, łotewski, perski, mongolski, japoński i chiński.
